Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa to świadomy akt, decyzja, aby w każdym przejawie życia osobistego, rodzinnego i społecznego punktem odniesienia był Chrystus, Jego Serce, a w relacjach międzyludzkich – miłość. Intronizacja NSPJ to życie według Dekalogu, Ewangelii i nauki Kościoła. Nikt nie może dokonać intronizacji za kogoś, bo wiąże się to z porzuceniem grzechów a tego zobowiązania nikt nie może za nikogo zrobić. Intronizacja to wyznanie wiary w tajemnicy Bożego Serca.
Intronizacja Serca Jezusowego jest oficjalnym i społecznym uznaniem Jego najwyższej władzy nad rodziną, środowiskiem, narodem. Jest to świadomy akt woli, decyzja, przez którą wybieramy Jezusa jako Pana, Zbawiciela i Króla. Decyzja ta musi być podjęta indywidualnie we własnym sercu – w wymiarze osobistym. W wymiarze rodzinnym Intronizacja dokonuje się dzięki woli wszystkich członków rodziny. Intronizacja w wymiarze społecznym, dokonywana jest publicznie w świątyni, wobec władz kościelnych, państwowych i z ich udziałem. Jest wyznaniem, świadectwem wiary, że Jezus jest Królem, że pragnie się żyć według Jego Serca, poświęca się Jego Sercu. Uroczystości tej towarzyszy akt poświęcenia.
Chrystus chce zachować naszą wolność i nie narzuca nam swego panowania. Chce, abyśmy dobrowolnie odpowiedzieli miłością na Jego Miłość. Uznanie Jezusa Królem uzewnętrzniamy przez uroczyste umieszczenie wizerunku Serca Bożego na najważniejszym miejscu (w domu, w szkole, gmachu urzędu państwowego).
Pius XII w encyklice „Huarietes aquas” o Kulcie Najświętszego Serca Pana Jezusa najobszerniej ukazuje miłość Jezusa, jaką ku nam żywił i którą ciągle nam okazuje. Kult Serca Jezusowego jest kultem miłości, jaką Bóg nas obdarza, miłości, którą należy uwielbiać i naśladować oraz miłości, za którą należy ustawicznie dziękować.