W I Niedzielę Adwentu 3.12. nabożeństwu Nieszporów Niedzielnych o godz. 17.00 przewodniczył Prepozyt Kapituły Głogowskiej Ks Kan. Stanisław Brasse
Modlitwa nieszporami nawiązuję do chlubnej tradycji modlitwy kanoników historycznej Głogowskiej Kapituły Kolegiackiej.
W obrządku rzymskim Nieszpory rozpoczynają się od śpiewania słów wezwania – Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu, Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen. (Alleluja.) Kolejne części to hymn, dwa psalmy i pieśń z Nowego Testamentu poprzedzone i zakończone antyfonami, czytanie z Nowego Testamentu, responsorium oraz Magnificat ze swoimi antyfonami, litania próśb ułożona na wzór modlitwy powszechnej, Modlitwa Pańska (Ojcze nasz) i modlitwa na zakończenie. Podczas odmawiania nieszporów obowiązuje postawa stojąca, poza psalmami, pieśnią i ich antyfonami oraz czytaniem z jego responsorium, w czasie których się siedzi.
W Polsce przyjęły się tzw. „nieszpory ludowe”, czyli wieczorne nabożeństwo odprawiane w kościołach w niedziele i święta, dla których charakterystyczny jest archaiczny, rymowany przekład psalmów.
W XVIII w. nieszpory często były głównym muzycznym wydarzeniem świątecznego dnia], zaś kompozycje przeznaczone na konkretne święto (z jednym układem opracowywanych psalmów) były wówczas najczęściej spotykaną formą tego gatunku w całej Europie. Od soboru trydenckiego (1543–1563) aż po II sobór watykański (1962–1965) podczas nieszporów śpiewano jedynie 35 ze 150 biblijnych psalmów (16 z nich przeznaczone było do szczególnej świątecznej celebracji, co oznaczać mogło wielogłosową oprawę muzyczną – te pogrubiono)
Teksty psalmów zostały specjalnie przygotowane, kantorem był Andrzej Maciejewski, na organach akompaniował P Norbert Nadymus.
Następne nieszpory w I niedzielę stycznia 7.01 o godz. 17.00
